Troost voor liefdesverdriet

         Boek: De troost van de filosofie - Troost voor liefdesverdriet
       Auteur: Alain de Botton
xx bladzijden: besproken op vrijdag 

Schopenhauer is een pessimist. Ik ben dat niet.

De Botton geeft een vrij uitgebreide levensbeschrijving van de pessimist Schopenhauer ( 1788-1860) die weliswaar geen geldzorgen had en in zijn jeugd kon studeren en reizen waar hij maar wou, maar die geen succes had bij de vrouwen. Dat kwam pas op latere leeftijd toen hij ook succesvol werd als filosoof.

Het leven van Schopenhauer 1788 - 1860

• 193 het menselijk bestaan moet een soort vergissing zijn
• 196 triest triest triest – het glas is half vol of het glas is half leeg
• 199 misantropie = pessimisme = wantrouwen
• 202 Hij brengt steeds vaker de tijd alleen door. Hij heeft ook de gewoonte om overdag langdurig te slapen
• 204 Tot verbazing van de schrijver zelf wordt het boek Parerga und Paralipomena een bestseller
• 205 Dit was het leven van een filosoof die bij liefdesverdriet ongekende uitkomst kan bieden

Schopenhauer "s filosofie en hedendaags liefdesverdriet.

• 208 Schopenhauer vestigde juist de aandacht op de pijnlijke werkelijkheid van een kant van het leven die het traditionele zelfbeeld van de mens onderuit haalde. Schopenhauer gaat ervan uit dat de menselijke drang om te overleven en zich voort te planten sterker is dan de rede.
• 209 Schopenhauer onttroont de rede, en benoemt een kracht die volgens hem onveranderd de basis over de rede, een kracht zo sterk dat hij alle voornemens en oordelen van de rede ontwricht, namelijk de wil tot leven
• 210 We bestaan volgens Schopenhauer uit een bewust en een onbewust zelf, het onbewuste wordt geregeerd door de wil tot leven, het bewuste is er ondergeschikt aan en kan niet alle voornemens van het onbewuste kennen. Het bewustzijn is geen heer en meester maar eerder een halfblinde bediende van een heerszuchtige, door kinderen geobsedeerde wil tot leven. Het intellect is in eerste instantie volstrekt onwetend van de beslissingen van de wil.
• 211 Deze analyse haalt een rationeel zelfbeeld onderuit
• 212 //// spring in het diepe ….
• 215  In die zin verschilt de mens niet van het dier. Hij/zij zoekt in de partner een compensatie voor de eigen zwakke kanten (de neutralisatietheorie) opdat er sterke kinderen geboren worden. Dit heeft echter niets van doen met het verkrijgen van persoonlijk geluk en het betekent niet dat we als mens niet aantrekkelijk zijn.
• Geluk is nooit de opzet van een seksuele relatie. Wel hebben mensen eigenschappen waardoor ze dingen kunnen begrijpen en met name filosofie, vriendschap en kunst kunnen het gevoel ongelukkig te zijn compenseren.
• 219 In het huwelijk gaat het niet om spirituele conversatie maar om het verwekken van kinderen
• 221 Het scheen Schopenhauer toe dat elk wezen op aarde en even grote hang naar een even zinloos bestaan leek te hebben. ( net als vlijtige armzalige mieren)
• 224 Maar wij hebben kunst . . .

1. Vindt u ook dat we de neiging hebben verliefd te worden op mensen die eigenschappen hebben die bij onszelf juist ontbreken (“De uitersten raken elkaar”) of ligt dat volgens u genuanceerder?
2. En bent u het dan ook (on)eens met Schopenhauer die meent dat Nietzsche het najagen van persoonlijk geluk en het voortbrengen van gezonde kinderen twee dingen zijn die haaks op elkaar staan? Zijn er argumenten voor het tegendeel van deze bewering? Veel relaties tussen mensen lopen inderdaad stuk. Pleit dit ervoor om seksuele relaties en menselijke voortplanting los te koppelen van liefdesrelaties en het menselijk geluk buiten het gezin te zoeken in vriendschap, kunst en filosofie?