047 100 H-1 Het verschijnen

47 – 100 Hoofdstuk 1 : Het verschijnen

47 -- 1 -- De fenomenale aard van de wereld

Hannah Arendt accepteert dat de wereld om ons heen een wereld is van verschijnselen die bestaan. Niet alleen wij zien die verschijnselen, maar ook onze medemens. Er is geen wereld zonder pluraliteit van mensen. En wij verschijnen ook voor anderen als verschijnsel, en voor ons zelf (zelfbewustzijn). De rechtvaardiging van de fenomenale wereld volgt uit het feit dat wij allen verschijnselen min of meer gelijk waarnemen, binnen een soort. Niets is natuurlijker dan uit te gaan van geen begin, en geen einde, van deze verschijnselen; ze waren er voor wij verschenen, en zullen er zijn na ons verdwijnen. De veronderstelling van een hogere waarheid, een tweede hogere wereld boven die van verschijnselen is een metafysische misvatting.

• 47 De fenomenale aard van de wereld, zoals Arendt deze omschrijft op bladzijde 47:
  • De wereld waarin mensen geboren worden, bevat vele dingen: natuurlijke en artificiële, levende en dode, vergankelijke en altijddurende.
  • Alle hebben ze gemeen dat ze verschijnen en dus voorbestemd zijn om gezien, gehoord, aangeraakt, geproefd en geroken te worden, om waargenomen te worden door zinnelijke wezens, begiftigd met geëigende zintuigen.
  • Niets zou kunnen verschijnen, het woord “verschijnsel” zou geen zin hebben, als er geen wezens zouden bestaan voor wie iets verschijnt – levende wezens, in staat om, terugdeinzend of verlangend, goedkeurend of afkeurend, verwijtend of prijzend te erkennen, te herkennen en te reageren op wat er niet eenvoudig is, maar aan hen verschijnt en bestemd is voor een waarneming.
  • In deze wereld, waarin wij uit het niets tevoorschijn komen en waaruit wij in het niets verdwijnen, vallen zijn en verschijnen samen.
  • Dode materie, natuurlijke en artificiële, veranderlijke en onveranderlijke, is voor haar zijn, dat wil zeggen haar verschijnen, afhankelijk van de aanwezigheid van levende wezens.
  • Niets en niemand in deze wereld bestaat zonder voor zijn zijn een toeschouwer te veronderstellen.
  • Met andere woorden, geen zijnde, voor zover het verschijnt, staat in het enkelvoud; al wat is, is bestemd om door iemand waargenomen te worden.
  • Niet de Mens, maar mensen bewonen deze planeet.
  • Pluraliteit is de wet van de aarde.

 

• 48 Levende wezens
• 49 Leven betekent
• 49 Subjectieve tijd : objectieve tijd.

52 Het (ware) Zijn en het (loutere) Verschijnen: de twee-werelden-theorie

De leidende gedachte van vele filosofen is geweest dat achter de wereld van verschijnselen een grond moet liggen die zelf geen verschijnsel is. De wereld van verschijnselen toont zijn primaat omdat deze zich niets aantrekt van wetenschappers of filosofen, nadat ze uit hun studeerkamers terugkeren. Niemand slaagt erin te leven in een wereld van oorzaken

55 - 1.3. De omkering van de metafysische rangorde: de waarde van het oppervlak

Zou het niet kunnen dat verschijnselen er niet zijn omwille van het levensproces, maar omgekeerd? We leven in een wereld van verschijnselen en het relevante en betekenisvolle moet dus aan de oppervlakte te vinden zijn. Onze organen, die niet verschijnen, zijn er om de verschijnselen tot stand te brengen en in stand te houden. Al wat leeft heeft de drang om te verschijnen, al wat kan zien wil gezien worden, al wat kan horen roept om gehoord worden. al wat kan aanraken, biedt zich aan om aangeraakt te worden. Zelfvertoon bereikt in de mens zijn hoogtepunt. Gangbaar is om te denken dat ons “innerlijk leven” relevanter is voor wat we “zijn”, dan wat aan de buitenkant verschijnt. Dat is een illusie.

60 -- 4 -- Lichaam en ziel; ziel en geest

• Levende wezens hebben een ziel die zich vertoont in emotionele uitdrukkingen van het lichaam.
• De mens heeft ook nog een geest, die gebruikt wordt om zichzelf bewust te presenteren.
• De passies en emoties van onze ziel zijn lichaams-gebonden en vervullen dezelfde functie als andere inwendige organen. De zelfpresentatie bevat een hoge mate van bewuste keuze. Een moedig mens is iemand die dezelfde ziel heeft als een minder moedig ander. maar besluit zijn vrees niet te tonen.

• 61 In tegenstelling
• 62 Onze mentale
• 62 Denken zonder taal
• 62 Aangezien het
• 62 Elke emotie
• 63 Merleau-Ponty
• 63 Het fundamentele denken
• 63 De ziel is
• 64 Naast de drang
• 64 Tot op zekere hoogte
• 65 Democritus: “Het gevoel
• 66 Liefde zou
• 66 Wat de motieven
• 66 Verschijnselen presenteren
• 67 Zelfpresentatie zou
• 67 Omwille van

68 - 5 - Verschijnsel en schijn

Verschijnen is iets innerlijks verbergen en een oppervlak tonen. Dus is er altijd schijn, inherent in een plurale wereld, waarin ieder verschijnsel voor vele anderen ver-‘schijnt’.

• 68 Schijn is inherent
• 70 “Want waar, wanneer
• 70 Kant: “De tijd, de

71 Het denkende ego en het zelf: Kant

Het denkende ego is louter activiteit die nooit op enige weerstand van de materie stoot. We zijn een levend wezen dat paradoxaal genoeg in het bezit is van een bekwaamheid, het denken, dat de geest in staat stelt zich uit de wereld terug te trekken, zonder de wereld te verlaten of te overstijgen

• 71 In het werk
• 71  Ding_an_sich :: god is iets; hij is “niet niets”   K-v-d-Z-R  blz 264
• 72 K-v-d-Z-R  B197 De voorwaarden voor de
• 73 Het gebruikelijke filosofische verstaan
• 73 Het feit dat “in het bewustzijn K-v-d-Z-R B249
• 74 Het denkende ik
• 74 Het denkende ego
• 74 Deze voorstelling is een gedachte A381 B157
• 75 –> scannen 75 dromen
• 76 Het denken is snel, ongetwijfeld

77 - 7 - De werkelijkheid

Het waarnemingsgeloof is geheel gebouwd op het feit dat objecten die we waarnemen ook door anderen worden waargenomen. Descartes “lk denk. dus ik ben” is een verderfelijke misvatting, staat haaks op onze dagelijkse ervaring. De ervaringen van de vijf zintuigen worden samen gebracht in het gezond verstand, de sensus communis of het zesde zintuig.

Denken is ook innerlijk, maar is niet direct gekoppeld aan de zintuigen. Het denken kan fysiek gelokaliseerd worden, gezond verstand behoort tot ons biologisch apparaat.

86 – 1.8. Wetenschap en gezond verstand:

** Kants onderscheid tussen verstand en rede; waarheid en betekenis (of zin).

 

• Elke denker is ook een mens toegerust met gezond verstand (Het Engelse woord common sense geeft meer aan wat het is: de ervaringen van de 5 zintuigen gebundeld).
• Denken in afzondering rukt ons uit de werkelijkheid. Moderne wetenschap vernietigt authentieke schijn, er was een authentieke reden om te denken dat de zon opkomt.
• Wetenschap gebruikt “denken” om nieuwe wegen te vinden, en verjaagt zintuiglijke illusies.
• Wetenschap en instrumenten dwingen het onzichtbare te verschijnen. Dit is de wereld van kennis en waarheid. Vragen van het denken zijn onbeantwoordbaar door wetenschap en gezond verstand.
• Denken laat niets tastbaars na. Dit speculatieve denken bestaat naast kennis, en gaat over betekenis en zin, niet over waarheid en kennis. Het kan onzin en betekenisloosheid produceren, maar geen illusie of begoocheling. De zuivere rede is uitsluitend met zichzelf bezig, en kan geen andere bezigheid hebben.
• We leven in een wereld van verschijnselen, waarin wat er toe doet aan de oppervlakte ligt. Er is geen andere hogere wereld. Ons psychisch leven vervult een biologische functie, wat de ziel betreft. De geest, het denken, is – paradoxaal – een bekwaamheid om uit deze wereld te stappen, de zintuigen uit te schakelen, terwijl we in de wereld verblijven. Dit denken is speculatief en gaat over zin en betekenis, niet over kennis en waarheid.
• We hebben gezien hoe Hannah Plato verwijt te snel te springen naar de niet onderbouwde conclusie van een andere, hogere, tweede wereld. Aristoteles komt ook aan de orde en wordt gewaardeerd om wezenlijke bijdragen. Descartes wordt afgemaakt, met het Solipsisme, uitgaande van de zinvolheid van een individueel persoon, ik.
• 91 Kant wordt ingevoerd als de held die uiteindelijk de creatieve denkende mens bevrijdde, omdat hij een synthese bracht tussen de wereld van verschijnselen en de illusionaire hogere wereld van Plato en Descartes.
• Hij zag dat dingen er zijn maar dat onze waarneming subjectief is. Maar doorzag niet de bevrijding die hij mogelijk maakte voor de creatieve, vrijdenkende geest die Hannah introduceert, gekoppeld aan het gezond verstand dat ons doet overleven.