laatste wijziging: 17-05-2019

011 025 : Inleiding door de vertalers

Bladzijde  11 – 25 : Inleiding door de vertalers

In de inleiding van de vertalers wordt opgemerkt: Arendt neemt de tijd voor haar analyse van de denkactiviteit. Ze neemt de lezer mee in een groots opgezet, avontuurlijk onderzoek, met vele zijwegen en vertakkingen. Uit vrijwel elke periode van de geschiedenis maakt een aantal markante figuren hun opwachting. Al deze auteurs figureren niet in een dor, encyclopedisch overzicht. Ze zijn de levende gesprekspartners in een denkervaring.

De uitstapjes geven een uniek inzicht in het denken van vele grootheden uit de historie van de filosofie. Het kan niet verwacht worden van een lezer dat die de breedheid van het denken zoals Hannah dat ontvouwd volledig kunnen behappen, de uitstapjes zijn vaak meer onderdeel van het denken van Hannah dat ze al schrijvend doet.

Voor het begrip van dit boek is het zaak de hoofdlijnen van het redeneren van Hannah zelf te begrijpen, en de uitstapjes als illustraties, zijwegen en avonturen te beschouwen daar waar ze niet tot de hoofdstroom behoren.

Ook opvallend is dat haar uiteindelijke conclusies te herkennen zijn als toepasbaar op Hannah Arendt zelf. Als ze het gezond verstand en het zuivere denken bespreekt en concludeert dat de taal ontoereikend is om het zuivere denken te verwoorden, en alleen metaforen gebruikt kunnen worden, als in de poëzie, dan is het begrijpelijk dat we veel van haar speculatieve denken, en ook dat van de grote filosofen, die ze vaak betrapt op metafysische misvattingen, verwoord vinden in metaforen. En uiteraard ook in de citaten van de vele poëten die ze citeert van wie we aanvaarden dat ze woorden creatief gebruiken. Het maakt het lezen niet gemakkelijker, maar wel heel boeiend.

We bouwen de leeswijzer zo op dat we per hoofdstuk en paragrafen deze hoofdlijnen van het denken van de auteur zelf samenvatten. Meestal in haar eigen woorden, uit het boek getild. Voor en na het lezen van elk hoofdstuk kan het handig zijn deze te raadplegen, om de rode draad van het betoog van de auteur vast te houden.