475 VIII Het absolute weten

475 VIII Het absolute weten

---

Bladzijde 475 tot en met 488

---

• De ‘(Wereld)geest’ bereikte zijn volkomen ontplooiing bij het bereiken van ‘de Waarheid’ of ‘het Absolute‘ (weten).
• Het doel van dit kosmisch dialectisch proces werd dus bereikt op het ogenblik dat ‘het Absolute’ zich via het menselijk begrijpen van het wordingsproces, van zichzelf bewust werd.
• ‘Het Absolute’ bereikte dan dus het ‘Absolute begrip’, het begreep zichzelf.
• Voor de individuele mens wilde dit zeggen dat er niet langer sprake was van vervreemding, de mens werd dus vrij.
• Deze ‘vervreemding’ uitte zich in de strijd van de mens tegen de natuur en de strijd tussen de mensen onderling (meester-knecht-dialectiek).
• De ‘vervreemding’ werd overwonnen wanneer de natuur werd onderworpen en de mensen zich neerlegden bij het feit dat ze allen deel uitmaken van de ‘Absolute Geest’.  (JST Gaia gedachte )
• Op die manier waren Geest en de mens dus op elkaar aangewezen en volbrachten ze samen de geschiedenis.

Het concept van ‘de vervreemding’ en het feit dat ‘het absolute begrip’ pas verwezenlijkt werd wanneer deze ‘vervreemding’ werd overwonnen, was een concept dat door de links-hegelianen verder zou worden uitgewerkt en ook gehanteerd zou worden in hun kritiek op de toenmalige samenleving. Hegel had weliswaar een gesloten, speculatief systeem opgebouwd, gekenmerkt door een complex begrippenapparaat en een bijna stoïcijnse afstandelijkheid, maar toch kreeg hij navolging bij een aantal denkers die de revolutionaire potentie van zijn denken blootlegden.

---

• 476 Zo hoeven we ##
• 478 […] Deze verzoening van het
• 481 De geest die in
• 481 Wat nu het er-zijn (JST bestaan) van dit begrip aangaat,
• 482 De tijd is het begrip zelf
• 486 Als in de    fenomenologie van de geest   elk moment
• 487 De andere kant echter van
• 488 Het doel, het absolute weten,