laatste wijziging: 05-02-2023

4 Stephen Toulmin


Dvd 2 :  1 uur en 40 minuten – 1993 – Een schitterend ongeluk

In zijn argumentatieleer legt hij vooral de nadruk op de contextuele bepaaldheid van vormen van argumenteren, zonder dat men daardoor in relativisme moet vervallen. In boeken zoals Cosmopolis’ (1990) en Return to Reason (2001) linkt hij dit ook met een bepaalde ideeëngeschiedenis. In repliek op de talloze moderniteitskritieken, zoals het postmodernisme, stelt Toulmin dat er een ‘eerste moderniteit’ aanwezig was bij auteurs zoals Desiderius Erasmus en Michel de Montaigne, voorafgaand aan de ’tweede moderniteit’, gelinkt met auteurs als René Descartes en Thomas Hobbes. Terwijl de eerste moderniteit juist pluralisme en tolerantie benadrukte, kwam door toedoen van godsdienstoorlogen en politieke onrust bij auteurs zoals Descartes en Hobbes een absolute eis van zekerheid naar de voorgrond, die juist absolutistisch en intolerant was. Toulmin was akkoord dat de tweede moderniteit problematisch is, maar hoopte dat de eerste moderniteit nog een bron van inspiratie kon bieden.

Toulmin ontwikkelde in zijn wetenschapshistorisch en -filosofisch werk ook een positie uit die gelijkend was op die van Thomas Kuhn. Beiden benadrukten het belang van geschiedenis en waren geïnteresseerd in hoe conceptuele verandering in wetenschap gebeurt. Toulmin zet dit vooral uiteen in boeken zoals Foresight and Understanding (1961). In Human Understanding (1972) werkt hij zijn alternatief op Kuhns idee van paradigmaverschuiving uit en haalt vooral inspiratie uit de biologie. Volgens Toulmin kunnen we wetenschapsgeschiedenis begrijpen vanuit een evolutionair model, waarbij ideeën juist zoals genen onderhevig zijn aan selectiemechanismes.